سلام دوستان یک پرسش و پاسخی در سایت گوهر معرفت دیدم که مطالعه اون رو که چندان وقت شما رو نمیگیره بهتون پیشنهاد میکنم .
پرسش و پاسخ (توبه - تمنّای استاد در سیر الی الله)
{سلام و ادب خدمت استاد بزرگوار جناب آقای شاهرخ همدانی
بنده مدتهاست که از گذشته سیاه خود پشیمان گشته و توبه کرده ام.بواسطه یکی از دوستان با کتاب های علامه طهرانی آشنا شدم بعد از مطالعه آثار ایشان انگار زندگی روی دیگری از خودش را به من نشان داد با سایت شما هم مدتهاست که با سرچ اسم علامه آشنا شده ام.مدتی است که احساس میکنم در این مسیر چیزی را کم دارم دوستی که در این مسیر با من همراه باشد به خصوص که همسر و اطرافیانم اصلا در این وادی نیستند شما هم خیلی به داشتن استاد طریق و رفیق راه توصیه کرده اید تکلیف منی که دستم کوتاه است چیست؟آیا گناهان گذشته من باعث شده که از این نعمات بی بهره باشم؟احساس میکنم دیگر فقط مطالعه کتب جواب مرا نمی دهد بسیاری سوالات دارم بسیار حالاتی که دلیلش را نمیدانم.ایا توبه من قبول نشده که استاد به من داده نمیشود؟ خواهشمندم مرا راهنمایی کنید شب و روزم گریه شده است.ببخشید کلامم طولانی شد. التماس دعا دارم.}
پاسخ از استاد حاج شیخ محمد شاهرخ همدانی
هو العلیم. علیکم السلام
اول:
این وعد? خداست که می فرماید: قل یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلیَ أَنْفُسِهِم لاتَقنَطُوا مِن رَحمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحِیمُ وَ أَنِیبُوا إِلی رَبِّکُم وَ أَسلِمُوا لَهُ مِن قَبلِ أن یَأتِیَکُم العَذابُ ثُمَّ لاتُنصَرُونَ (زمر/ 53 و 54)
(بگو ای بندگان من که به واسطه گناهان و خطاهایی بر نفس خود ظلم کرده اید! از رحمت خداوند ناامید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد، به درستی که خداوند بخشنده و رحیم است. پس به درگاه پروردگارتان باز گردید و در برابر او از سر صدق و راستی درآیید و نفستان را تسلیم کنید، پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید که از دست دیگران هم کاری ساخته نیست)
اما اولین شرط توبه، صدق است اگر در نیت و عمل و آنچه بر زبان جاری می شود صدق و خلوص باشد آثار توبه در قلب توبه کننده ظاهر می شود و کسی که بصیرت دارد و به نور خدا به عالم ملک و ملکوت می نگرد این اثر را در کلام آن شخص می بیند. کسی که توبه حقیقی دارد عمل او عمل صالح می شود گفتارش راست می شود
الاّ الَّذینَ تابُوا وَ اَصْلَحُوا وَ اعتَصَمُوا بِاللهِ وَ اخلَصُوا دیِنَهُم لِلهِ فَأولئِکَ مَعَ المُؤمِنینَ وَ سَوْفَ یُؤْتِ اللهُ المُؤمِنینَ أجراً عَظِیماً
تامل و تدبر در این روایت را به شما توصیه می کنم خوب است روزی چندبار بخوانید و تامل نمایید
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«أتَدرُونَ مَنِ التَّائبُ قالُوا أللهُمَّ لاقالَ إذا تابَ العَبدُ وَ لَم یُرضِ الخُصَماءَ فَلَیسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یَزِد فِی العِبادَةِ فَلَیسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یُغَیِّرْ لِباسَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُغَیِّر رُفَقائَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُغَیِّر مَجلِسَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُغَیِّرْ فِراشَهُ وَ وَسادَتَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یُغَیِّر خُلقَهُ وَ نِیَّتَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یَفْتَحْ قَلْبَهُ وَ لَمْ یُوَسِّعْ کَفَّهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُقَصِّرْ أَهْلَهُ وَ لَمْ یَحفَظْ لِسانَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یُقَدِّم فَضْلَ قُوتِهِ مِن بَدَنِهِ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ إذا استَقامَ عَلی هَذِهِ الخِصالِ فَذاکَ التّائِبُ (بحارالانوار، ج 6، ص 35- 36 ، ح 52)
(آیا می دانید توبه کننده کیست؟ گفتند: خدایا! نه. فرمود: وقتی بنده توبه کند و طلب کاران را راضی نکند، تائب نیست و کسی که توبه کند و بر عبادت نیفزاید، تائب نیست و کسی که توبه کند و لباس نامناسب خود را تغییر ندهد، پس تائب نیست و کسی که توبه کند و رفیقان خود را تغییر ندهد و از دوستان ناباب که در نفس او تاثیر می گذارند فاصله نگیرد، تائب نیست و کسی که توبه کند و محل نشستن (و مجالس غیبت و تهمت و افتراء) خود را تغییر ندهد، تائب نیست و کسی که توبه کند و فرش و تکیه گاه خود را تغییر ندهد، توبه کار نیست و کسی که توبه کند و خوی و نیّتش را تغیر ندهد، توبه کار نیست و کسی که توبه کند و قلبش را باز نکند (سعه صدر پیدا نکند) و دستش را توسعه ندهد (انفاق و سخاوت پیدا نکند)، تائب نیست وکسی که توبه کند ولی آرزوی خود را کوتاه نکند و زبان خود را حفظ نکند، تائب نیست و کسی که توبه کند و اضافه قوت و غذای خود را از بدن خود جدا نکند، تائب نیست و زمانی که توبه کار بر این اوصاف استقامت ورزید پس تائب است)
دوم:
هیچ کس دستش از خدا و راه خدا و قرب به سوی او کوتاه نیست خدا از خود ما به ما نزدیکتر است.
و اِذا سَئَلکَ عِبادِى عَنّى فَانّى قَریبٌ اُجیبُ دَعوَةَ الدّاعِ اِذا دَعانِ فَلیَستجیبوا لِى ولیُؤمِنوا بى لَعلَّهُم یَرشُدون (بقره / 186)
(هنگامى که بندگانم از تو درباره من سوال کنند، (بگو) من نزدیکم به دعا کننده به هنگامى که مرا مى‌خواند پاسخ مى‌گویم، پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا راه یابند و به مقصد برسند)
مرحوم استاد ما حضرت علامه طهرانی اعلی الله مقامه الشریف به بسیاری از کسانی که برای شاگردی خدمتشان می رسیدند می فرمودند: به حرم آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام پناه ببرید ان شاء الله حضرت کارتان را درست می کند. می فرمودند: کسی که بر اساس صدق، طلب استاد نماید، خدا دستش را در دست ولیّش قرار می دهد.
منبع: goharemaerefat.ir
